Ey insan!
Her şeyden önce
Kendini sevmeyi bilerek
Yerini kabul ederek
Yaşamındaki SEN’i tanıyarak
Kendini gerçekleştirsen keşke
Nerede?
Gerçeğinde…
Nasıl?
Merhamet göstersen, önce kendine, sonra bütüne
Affetsen!
Hizmetine sunulmuş her şeyin kıymetini bilsen
Şükrederek
Sabır, erdem, nezaket göstersen
Elini uzatmayı, paylaşmayı bilerek…
“Senden olanı” sevmek değil amaç
Marifet “senden olmayanla” da bir olabilmekte
Ruhun rengi olur mu hiç?
Yanlışlamadan iyi, kötü, güzel, çirkin diye
Ötekileştirmeden yaşayabilmek
Kucaklamak, inanman gerek
Renklerin her biri ayrı güzel
Özgür bir kuş olduğunu varsay,
Kendi olmayı deneyimleyebilmiş
Bembeyaz bir güvercinin kanatlarında uç düşlerine doğru
Sapsarı güneşine selam vererek başla gününe
Masmavi gökyüzüne kaldır kafanı özgürce, dimdik
Sonra gözlerini indir koyu mavi denizin derinliklerine dal
Yemyeşil ağacı, ormanı içine çek, derin derin nefes al
Kahverengi dallarında mola ver hayata bir daha bak mucizelerine
Gecenin karanlığında içine dön bak, kendini gör
Sıcacık al kalbinin alevinde ısıt yürekleri yeniden, herkese aç, genişlet
Tüm insanlığa gökkuşağı ile dua et
Yemyeşil dört yapraklı yonca ile şans dile doğaya
Çeşitliği zenginliğe çevir
Ve hatırla!
Sen yoksan bir eksiğiz
SEN varsan eğer BİZ’iz.
Bütünsek var olabiliriz
O zaman daha anlamlı insan olman
Senden olmayan diye bir şey yok
Var olan her şey senin bir parçan
Yaratılan her şeyin var bir anlamı
Olan her şeyin var bir sebebi
Felaket yorumunu yaparken düşün
Sana ne öğretmeye gelmiş olabilir?
Sınavın sonundaki hayrı görmeye çalış
Fark et!
Ağzından çıkana bir bak
Birini ne kadar incitmiş olabilirsin?
Birine ne büyük ilhamlar vermişsindir ya da
Söz ver, büyük sözler ver
Tutmak için ada kendini
Kalbini aç sonuna kadar
Niyet et
Emek ver
Verilen her emek sonunda kapılarını açar sana
Düş kur!
Düşündeki OL!
Düşle ki gerçeğin olsun
Yaşa sen!
Gelişine, akışına göre bırak kendini
Değişmesi gerekmez, olması gerekmez
Oldurtmaya çabalama
Halihazırda olanı kabul et
Zamandan bağımsız yaşa
Zaman sınırlandırır
An’ da yaşa sadece gerçeğinde kal
Geçmişi hatıran, geleceğini olasılık gör
Kaldır seni durduran koşullarını
Tutkuyla
Adayarak
Ölmeden ölümü düşleme
Çürütme bedenini yaşarken
Cenneti burada var et
Özgür ol ve özgürce yaşa
İyi ol, şefkatli ol, sevdalı ol
Aşk’a düş
Her ne için yaşıyor ya da neye inanıyorsan
Bağlan ama bağımlı olma
Aşk’la sev, aşkla yaşa
Tutku duy her şeyi sevmeye
Öyle bir duruş sergile, öyle bir yaşa ki;
Sonunda önce kendi oldu, “Yaşadı be” desinler
Oku, bol bol oku kâğıttan sayfaları
Başka hayatları da başka düşleri de tanı,
Bütün tecrübeleri sen yaşayamazsın
Başka deneyimleri de fark et, saygı duy, ders al
Yaşadığına, geçmişine kendin saygı duy önce
Kabul et
Ve sevgini hisset
Sevgini paylaş
Koşullandırmadan, sadece paylaş
Aksın buram buram mavi berrak sevginin nehri
Evren de sana karşılığını versin bolca
Ve
Aç kollarını
Aç kalbini
İnsana, hayvana, canlıya, doğaya, ağaca, gökyüzüne, toprağa, evrene
Çünkü;
Sorumlusun!
İnsan olmaktan, insan gibi yaşamaktan, yaşatmaktan…
Yaşama sahip çık!
Daima gökkuşağı dünyasını düşle!
Çünkü ruhun rengi olmaz!
Sağlıcakla
Aynur Görmüş
-derki.net Nisan 2021 sayısında yayımlanmıştır-
