Hayır demek reddetmek dedildir.
İnsan meşgulüm dediğinde aslında kimseyi reddetmiş olmuyor
Sadece açık, net, samimice ve doğrudan bir iletişimle ‘bana uymuyor’ diyor!
‘Evet’ dediğimde herkese iyi görünüyorum, bunu biliyorum ama ‘hayır’ deme hakkımında bana ait olduğunun duyulmasını istiyorum, bununla da kötü görünmeyi göze alabiliyorum.
Meşguliyetim belki bir çok kişinin bildiği anlamda olmayabilir
O sırada kendime şefkatte olabilirim mesela,
‘Şimdide’ yaşamaya dair aktivielerim olabilir
Yaşamın içinde olmaya mola vermis olabilirim
Zihnimdeki koşullandırmalardan arınmaya çalışıyor olabilirim
Yapılması lazımlardan uzaklaşmaya çalışıyor olabilirim
Canım konuşmak da istemiyor olabilir, bu mutsuzum anlamı taşımıyor
Telaşlı yaşamlarımızın koşturmacasına kendi bulduğum yöntemlerle ‘biraz yavaşla’ diyor olabilirim
Kendime bir kahve sözü vermis, kendimle baş başa zaman geçiriyor olabilirim
Kendime olduğum mevcut halimle tam ve yeterli olduğumu hatırlatma zamanlarında olabilirim
Benim kendimle derin nefesler almaya da ihtiyacım olabilir
Ya da yaptıklarımla kendimi var ediyor olabilirim
Benim meşguliyetlerim beni var ederken, başkalarına boş da gelebilir ve bunun için kimseden onay almam da gerekmiyordur
Bu diğerlerini sevmediğime dair bir işaret de değildir
Samimice hayır diyebilmeliyim, bu herkesin en doğal hakkıdır
Bunun için de kimseden özür dilemeye gerek olduğunu düşünme
Öz şefkatli insan, herkesin yaşamına da saygı duyandır
Ama herkese saygı duyarken, herkese evet derken mutlaka kendine de evet de, en büyük şefkati önce kendine göster.
Yaşama da özdeğerinle de ilham ol!
Peki şimdi sen bu Pazar gününde kendin için ne yapıyorsun?
Sağlıcakla
