Saatlerce kendinle kalabildiğin, her bir kitabı tek tek incelemeye biraz zaman ayırabildiğin, kağıt kokan farklı farklı kitapların için de kaybolduğun ya da birinde takılı kalıp zamanın nasıl da geçtiğini anlamadığın yerdir benim için kütüphaneler . Mis gibi kokar bana kitaplar her zaman. Hep dokunarak okumayı ve o kağıdı hissetmeyi severim. Kütüphane deyince aklıma tabiki ilk sessizlik ve huzur gelir. Hatta bazen ‘Şıştt’ diyen soğuk gürünümlü , hiç tebessüm etmeyen bir kütüphane görevlisi gözümün önünde belirir.
Herkesin bir kütüphanesi olmalı. Eğer zengin görünmek istiyorsan, insanı kitaplardan daha çok zengin gösteren başka bir şey olamaz bence. Övünmek istersen eğer, kitaplarınla övünmelisin. Mesela yangında ilk kurtarılacaklar kitaplarım olmalıdır benim. Hayatıma bir şekilde dokunan, biriktirdiğim insan sayısı kadar, okuyarak biriktirdiğim kitaplarım da önemlidir yaşamımda.
Büyük hayallerim vardır hep kütüphanelere ve kitaplara dair;
İnsanın bilgiyle ve kültürle yüzleştiği başka bir dünyadır kütüphaneler; yaşanmışlıklarla ve yaşanacaklarla , tecrübelerle ve gelecek hayalleriyle dolu bambaşka bir dünyayı düşlemektir kitap okumak.
Bir kütüphanesi olmalı her evin. Önünde küçük bir okuma koltuğu ve bir sehpası olmalı, mis gibi bir fincan çay eşliğinde, kitaplarla düşleyebilmek, hayallere dalabilmek için. Mesela raflarında şiir kitapları olmalı mutlaka, bolca hem de, her şairden okumalı insan ; kimbilir hangi aşklar, hangi vedalar için yazılmış şiirlerin şairlerine ait kitaplar.
Kütüphaneleri olmalı her şehrin ; sadece araştırma yapmaya gitmemeli insanlar. Mesela rahat koltukları olmalı, sadece kitaplar değil, günlük gazeteler, dergiler de olmalı. Böylece emekliler sadece çay bahçesine gitmemeli , orada okumalılar gazetelerini, çalışanlar öğle tatilinde gelip, bir hobisini araştırmalı ya da ünlü bir ressamın , yazarın, filozofun hayatını okumalı.
Gezen kütüphaneler de olmalı her yerde, içi çeşit çeşit kitaplarla dolu, kütüphaneye ulaşamayanlara bu zenginliği taşıyan, her gün bir semtte mola veren, yürüyen kütüphaneler…
Sessiz olmamalı bence kütüphaneler, içinde sözsüz şarkılar çalmalı fısıltı halinde; piyano, keman sesleri duyulmalı, her bir duvarında sanat eserleri olmalı ve o eserlerin ressamları dolaşmalı hayali olarak içerisinde.
Bir kütüphanesi olmalı her okulun. Her çocuğun kitapları, okuma dersleri olmalı. Tenefüslerde, boş derslerde o kütüphaneye koşmalı, okuduğu kitaplarla güzel hikayeler anlatmalılar birbirlerine. Her çocuk kütüphanenin sık kullanan kullanıcısı olmalı. Ödevlerini hergün orada yapmalıdır.
Kütüphane temizleme günleri olmalı mesela her evde , insana terapi gibi gelen. Tek tek tozunu alırken bir kitabın için de takılı kaldığın, bu kitap beni hangi yolculuklara sürüklemişti diyeceğin, ya da nasıl da okurken hikayenin içine dalıp kendini o karakter sandığın. Her bir kitabın, içinde okurken aldığın notlar, altı çizili cümleler bulmalı örneğin. Seni büyüten, eğiten kitapların olmalı, beni nereden nereye taşımış dediğin hayali kahramanların olmalı kitaplarında.
Kitaplarla detoks yapmalı insan bence, sessizlik ve okuma inzivaları en iyi gelen terapidir bana örneğin. Bunların hepsi ruhumuza iyi gelsin, beslesin diyedir. Çünkü kitaplar günlük hayatın tozunu stresini alır ruhumuzun üzerinden.
Her insanın bir zihin kütüphanesi olmalı, sadece somut kitaplardan oluşan değil, beynin, düşüncelerin , kelimelerin ayaklı kütüphanesi gibi . Yıllarca okuduklarını biriktirdiği, sohbetlere konu olacak zenginlikte kelimelerle dolu, her yazardan birşeyler bildiği, zihnin kütüphanesi olmalı.
Nasıl gıpta ediyorum kütüphanesi bol şehirlere, içini dolduran sıcacık insanlarına. Her yaştan insan için sinemaya, alışverişe restorana gitmek kadar doğal bir alışkanlık olmalı.
Kitap okumak asla bir hobi olmamalıdır. Hobiler boş vakitleri değerlendirmek içindir keza. Oysa kitaplar , onlar için boş vakit yaratılması gerekenlerdir. Kütüphane ve kitap okumak sıradan bir eylem değildir, beynimizi uyaran olmazsa olmazlardır. Yani okumak beynimizi geliştiren bir eylemdir.
Kitaplar belki günümüzde bir çok ev için dekoratif amaçlı olarak orda gibiler ve yerini bilgisayarlar aldı sanki. Ama kitap başkadır, kağıda dokunmak, okudukça bazen altını çizebilmek bambaşka. Canlıdır, kahramanları her an dışarı çıkacak gibidir bazen, öylesi yaşatır sana hikayeyi. Bütün gün kitaplarınla kalsan bile sıkılmadığın sadık dostlarındır.
Kitaplar hayat kurtarır, bir kitap okursun ve hayatın değişir, bu kesinlikle gerçektir.
“Her kitaplık, bir cezaevini kapatır.” “L. Annaeus Seneca”
Kitaplarla ve Sağlıcakla Kalın
Aynur Görmüş
-derki.net Haziran 2020 sayısında yayımlanmıştır-
Comentarios